Hami (CHN), 28 juli 2010
Etappe 55, 426 km N 42˚49.539 O 93˚31.327, Hoogte 766m

  De volgende stop op de Zijderoute is Hami, ookwel Kumul genoemd door de Oeigoeren. Om deze woestijnoase (inmiddels woestijnstad) te bereiken moet je ruim 400 km afleggen door een  heuvelachtig woestijngebied. Hami is vooral bekend om zijn meloenen zoals Turpan bekend staat om zijn druiven en Kuqa bekend staat om zijn geroosterde duivenvlees. We hebben dan ook erg genoten van zowel een watermeloen als een suikermeloen. Langs de Zijderoute hebben we inmiddels al heel wat watermeloenen gezien en gegeten, maar hier in China zijn ze ovaal in plaats van rond! Ondanks de goed geasfalteerde wegen vandaag, hadden we toch nog twee uitdagingen op de (snel)weg: zeer harde wind(vlagen) en onverwachtse tegenliggers.

  Our next stop on the Silk Road is Hami, also known as Kumul by the Uyghur. To reach this oasis in the desert (actually it’s a city by now), we had to drive 400km through a hilly desert. Hami is especially known for its melons. So of course we tried both a watermelon and a honeydew. We’ve had quite a lot of watermelon along the Silk Road, and we figured out the one in China is oval rather than round! Despite the paved highway, we had two challenges today: very strong wind and unexpected traffic coming up towards us.

Op een gegeven moment was het voor ons ook onduidelijk door al de wegwerkzaamheden aan welke kant we van de vangrail we moesten rijden en dat noemen wij dus een spookrijder, maar goed dat gebeurde dus overal en door iedereen, dus het was oppassen geblazen. Onderweg klaarde de lucht iets op, waardoor het weer warmer werd, maar gelukkig kregen we ook weer meer zicht, zodat we zelfs de wilde kamelen konden zien! Hami is bekend om zijn meloenen. We hebben langs de Zijderoute inmiddels al heel wat watermeloenen gezien en gegeten, maar hier in China zijn ze ovaal in plaats van rond! De gedachte om even een goedkoop hotel te regelen is helaas niet gelukt. Door het meloenenfestival zijn de prijzen momenteel erg hoog en ook komen we steeds dichter bij het toeristischer China. Een andere tegenvaller is dat we niet samen met mijn broer van Xi’an tot Beijing kunnen reizen. Nadat we elkaar in Xi’an ontmoeten zullen we elkaar pas weer zien in Beijing om de laatste dagen naar Dalian (als het goed is) wel samen te volbrengen. Nu gaan we lekker genieten van een goed (niet te hard) bed (de eerste sinds China, Kirgizie...) zodat we morgen weer fit zijn voor onze etappa naar Dunhuang: een plek waar we erg naar uit kijken!