Hotan (CHN), 23 juli 2010
Etappe 52, 340 km N 37˚06.726 O˚ 79.55.373, Hoogte 1380 m
Vandaag dus ook pas om 11 uur vertrokken aan onze 52ste etappe van onze Zijderoute reis. De wegen waren erg wisselend; soms mooi asfalt, maar vaak vermoeiend gravel/kiezel/water... Wat ben ik toch blij met onze 4x4, waarmee we ongeacht het soort weg vlot vooruit kunnen komen. Onderweg zien we trouwens allerlei manieren om jezelf te kunnen verplaatsen; met een ezel en kar, te paard, in een driewieler, scooter, tuk-tuk, auto enz. Erg leuk om te zien. Vooral de ezelkarren vol met lokale goederen of mensen in kleurrijke en traditionelekleding zijn erg vermakleijk om naar te kijken.
Today we only left at 11 ‘o clock on our 52th stage of our trip on the Silk Road. The condition of the roads changed a lot; sometimes it would be beautiful tarmac, but more often we’d have to drive on very tiresome gravel/flint/water... I’m so happy with our 4x4 that brings us further no matter what the road conditions are. On our way, we see many means of transportation; by donkey with a chariot, by horse, by tricycle, scooter, tuk-tuk, car, etc. Very funny. Our favourite: the chariots full of goods and locals dressed in colourful and traditional clothes.
Vandaag voor het eerst grote etappes door de uitgestrekte woestijn gereden en met dus vooral zand om ons heen. Dan is daar opeens Hotan, een andere belangrijke oude Zijderoute woestijnstad in een oase met groen. Onderweg zijn we ook door enkele oases tegen gekomen, waar je dan opeens de zonnebloemen, sojabonen-plantages, ‘kassen’en rijstvelden zag. Ook Hotan is inmiddels een grote zéér moderne stad geworden. Wij slapen in een prima 4-sterren hotel, waar onze Laro gepast tussen de Land Cruisers en Audi’s staat. De prijs is gelukkig prima te betalen, maar veel keus heb je hier ook niet. Er zijn maar een paar hotels waar je als buitenlander wordt toegelaten, meestal de ‘duurdere’. Tja, we blijven ons tot op heden nog steeds verbazen over al die regels...pfff.
Ook hier in Hotan moet je heel goed zoeken om nog een stukje oude stadsmuur te vinden. Belangrijkste trekpleisters zijn de shops met sieraden gemaakt van jade en één groot leeg plein met een standbeeld van Mao en een lokale bewoner. ’s Avonds wordt dit plein echter omgetoverd in een kermis voor de kinderen en optredens voor jong en oud. Het was er super druk en de moderne winkels en flatgebouwen er omheen vertoonde mooie lichtdemonstraties. Einde Zijderoute stad!
Wij als enige blanke toeristen vielen natuurlijk weer heel erg op (vooral Eveline met haar blonde haren, want ze is de enige blonde in deze metropool). Wel mooi om te zien hoe zij zich hier kleden. Het is nog steeds een mix van het oude Turkestan en het nieuwe China. De vrouwen dragen allerlei kleurrijke jurken en hoofddoeken en het liefst met een totaal niet bijpassende wijde broek of legging. En de kinderen... nou de kleintje lopen in hun blote kont en de iets grotere in wat wij ‘verkleedjurken’ zouden noemen. Het blijft voor ons nog steeds raar om in zo’n afgelegen gebied van China, al zoveel moderns te zien en zijn teleurgesteld dat ze al het oude gewoon afbreken.