Xiahe (CHN), etappe 60

Friday, 06 August 2010 16:14 Max en Eef
Print

Xiahe (CHN), 3 augustus 2010
Etappe 60, 330 km N 35˚11796 O 102˚30.764, Hoogte 2938m

LabrangNED  Wederom een dag dat de wekker is gezet. Ja het mag dan wel vakantie zijn maar ook wij staan geregeld vroeg op. Dit om soms de warmte van de dag voor te zijn, maar ook vaak om rustig te kunnen reizen. Ookal zijn de etappes niet meer zo lang, een km of 300 gemiddeld, iedere dag brengt altijd verassingen met zich mee. Berekeningen als  ’afstand in km * verwachte kwaliteit weg = reisduur’  hebben wij al lang achterons gelaten.  Zo ook vandaag dus gekozen voor een rustige reisdag naar het klooster Labrang in Xiahe. Om lekker te kunnen genieten van alles wat deze etappe, door klein Tibet, ons weer te bieden heeft, hebben we het klooster Ta-er (nabij Xining) gelaten voor wat het is en zijn we direct de bergen weer ingetrokken.

GBR  Another day waking up with an alarm clock. Well, even though we’re on a big journey, we often get up early. Sometimes due to the heat and sometimes to travel more relaxed. Even though our stages aren’t that long anymore, an average of 300km, every day contains its surprises. We’ve stopped calculations like ‘distance in km * expected quality of the road = time needed for the journey’. So also today, we chose for a more relaxed trip to the monastery of Labrang in Xiahe. To be able to enjoy everything that’s on our way through little-Tibet, we skipped the monastery of Ta-er (close to Xining) and drove directly towards the mountains.

Na die honderden kilometers woestijn, genieten we van de groene heuvels. Heuvels je kan hier beter spreken over bergen, want we rijden constant boven de 2000 meter. Je gaat er bijna aan wennen. Ons einddoel van vandaag ligt ook bijna op 3000 meter. Na de nodige fotostops (arme Benny) hebben we in een onbekend plaatsje gelunched. Dit had even wat voeten in de aarde, omdat onze vrolijke Benny geen restaurant kon vinden (lees geen ‘geschikt’ restaurant). Wij hadden inmiddels wel al behoorlijke trek gekregen, maar Benny kwam met opgehaalde neus uit het enige restaurant met de woorden I’m not going to eat here.... mmm als een Chinees dit zeg moet het er wel heel smerig zijn. Wat nu? We zijn toch wel wat gewend inmiddels? Uiteindelijk hebben we in de lokale supermarkt maar een bak noodles gekocht en gevraagd aan de eigenaresse of ze ook even wat water kon opzetten. Daar zaten we dan met z’n drieeen achterin de winkel te genieten van een bak instant noodles en keken we mee met de dochter des huizes naar een lokale Tibetaanse soap.  In ditzelfde nog steeds onbekende dorp hebben we ook nog en prachtig klooster bekeken. Voor de geintersseerde we hebben we de coordinaten opgeslagen: N 32˚29.698 O 102˚16.975 hoogte 3272m,  Benny regelde snel even bij een jonge monnik een rondleiding zodat we konden genieten van de Tibetaanse sfeer in het klooster. En wederom kon we ook al dit moois (net als de Mogoa grotten) niet fotograferen, dus hebben we het rustig op ons in laten werken; de grote Boeddha beelden,met de ‘duizend Boeddha’s’ er omheen en de mooie schilderingen en stoffen.
We moesten weer verder en helaas werd de weg er niet beter op. Het kostte dus al met al toch nog wat tijd om de laatste kilometers naar ons einddoel af te leggen. Omdat we boven de 3000 meter aan het rijden waren kwamen we wederom om ons heen steeds meer kuddes Jaks tegen en nomadententen. De uitgerstrekte grasvelden om ons heen deden een beetje denken aan Kirgizie. Uiteindelijk aangekomen op onze eindbestemming bleek de hele hoofdstraat opgebroken te zijn en moesten we even zoeken voordat we bij ons hotel aankwamen. We hadden drie weken geen toerist gezien, wat blijkt... ze zitten allemaal hier. In de tussentijd dat Evelin en en Benny meerdere hotels aan het checken waren zat ik in de auto te genieten van het straatbeeld. De ene na de andere toerist liep bepakt en bezakt voorbij. En natuurlijk had ik weer de nodige Chinezen aan mijn raam staan en om de auto heen lopen. Want een Landrover uit 1992 is hier helemaal een bezienswaardigheid. Zelfs de monniken lachte vriendelijk en keken enthousiast bij het voorbij lopen. Ter afsluiting van de dag hebben Eveline en ik nog even de Kora gelopen en aansluitend Jak vlees gegeten bij Nomads restaurant. Vanaf het dakteras hadden we een prachtig uitzicht over het Labrang klooster, die we morgen gaan bezoeken.