Jiayuguan (CHN), 31 juli 2010
Etappe 57, 426 km N 39˚47.817 O 98˚16.229, Hoogte 1668m

  Tussen de locals in een noodle restaurant ontbeten, getankt en weer op weg. Na een lange en winderige etappe door de woestijn, kwamen we aan in de volgende woestijnoase Jiayuguan. Inmiddels ook een moderne stad, waar honderdenduizenden mensen wonen en er nog steeds volop nieuwe kleurrijke en moderne appartementen complexen worden gebouwd. In heel China probeert de overheid de boeren naar de stad te krijgen, dat doen ze ook al omdat ze hun grond opkopen.  In de stad zelf is er weinig terug te vinden van de rijke gescheidenis van dit gebied; ook wel Hexi of Gansu Corridor genoemd. Buiten de stad ligt het meeste westelijke punt van dé Chinese muur;  gemarkeerd met een prachtig fort (N 39˚48.190 O 98˚13.596).

  We’ve had breakfast between the locals at a noodle restaurant, filled our tank and left. After a long journey through the desert with lots of wind, we arrived in the desert town of Jiayuguan. By now this is a modern city as well, with hundreds of thousands of inhabitants and still lots of colourful and modern apartment complexes are built. Everywhere in China the government tries to move farmers to the cities, so that they can buy their lands. In the city itself there’s little left of the rich history of this region called Hexi or Gansu Corridor. Outside the town lies the most western point of the Chinese Wall, marked by a beautiful fort.

Deze nauwe en zeer belangrijke handelsroute tussen Oost en West ligt tussen het Tibetaanse plateau en de Qilian bergen in het zuiden en de Ala Shan bergen en de Gobi woestijn in het noorden en op deze route liggen meerdere rijke oases zoals Jiayuguan en Zhangye.
In 1372 is er op deze plek door de eerste Ming keizer een fort gebouwd om het einde van dé Chinese Muur te markeren of sterker nog het einde van de Chinese beschaving in die tijd. Uiteraard hebben wij een bezoek gebracht aan dit, geheel gerestaureerde, fort, maar helaas werkte het weer niet mee en begon het zelfs een klein beetje te regenen. Ja, dat krijg je als je over de warmte klaagt ...
In het centrum hebben we op de night food market ons eten gekocht en hebben we zelfs vers gebakken koekjes gevonden, heerlijk. In het hotel housekeeping weer gebeld om uit te laten leggen hoe alle knoppen werken (aangezien wij de Chinese uitleg niet begrijpen). Zo konden we tv kijken en hebben we langs wel 40 Chinese zenders, met vooral soaps en traditionele dansshows, gezapt. Men spreekt ook hier in de relatief duurdere hotels nog geen Engels en zelfs bij het fort waar een groot bord hing met ‘tourist information’ konden we nog geen vraag stellen. We hebben dan ook nog steeds geen andere Westerlingen ontmoet (op de fietser na). Mijn Chinees gaat helaas nog niet veel verder dan drinken en eten kopen en zeggen waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan.