Karakol (KG), 10 en 11 juli

Dit weekend hebben we weer veel gezien, gedaan en ervaren. Zo zijn we de bergen in geweest bij Jety-Oguz, hebben we een massage gehad in een sanatorium, zijn we uitgenodigd in een yurt en hebben we bijna onze auto ingeruild voor paarden op de ‘animal market’. Daarnaast hebben we een fantastische tijd gehad bij de kids van het weeshuis en hebben we natuurlijk de WK-finale gekeken...
Vanuit Karakol heb je diverse mogelijkheden om de bergen in te gaan. Helaas hebben wij hier niet de tijd voor een meerdaagse hike/trekking, dus hebben we gebruik gemaakt van onze 4x4 om in ieder geval boven de 2300 meter te komen. Maar niet voordat we onderaan de berg genoten hebben van een massage. Hier zijn meerdere ‘historische kuuroorden’ vanuit de Sovjet-tijd die nog in gebruik zijn voor een massage of een warm bad. Dat het een historisch CCCP pand was daar kon je met geen mogelijkheid omheen. Russische degelijkheid zullen we maar zeggen, zo ook was het pesoneel erg degelijk! Het weekend begon bewolkt en met regen, dus prima voor een ‘heerlijke’ ruige (!) massage. Dit alles was voor nog geen 5,- euro en dus de moeite waard. Dit hadden we inmiddels wel een keer verdiend. Vervolgens dus met onze Laro verder de bergen in, waarbij we meerdere keren over smalle houten bruggetjes de rivier overstaken. Toen we onderweg een foto van een yurt wilde maken, werden we direct uitgenodigd en mocht ik de paarden melken! We bleven echter niet te lang, daarvoor stonk de man al te veel naar alcohol. Dat is hier toch wel één van de grootste problemen... de vodka die hier al vanaf ‘s ochtendsvroeg wordt genuttigd. Onze tweede stop was bij een volgende yurt-familie. Max werd direct door de vader van de familie onthaald en toen ik de 20-jarige dochter met een baby’tje van 2,5 week (zo hoorden wij later) de yurt uitkwam, besloot ik haar de baby-kleertjes te geven, die ik van Francine had meegekregen. Daar waren ze zo blij mee dat we direct werden uitgenodigd voor de thee en later ook de lunch (dank je Cien!). Dat was een hele bijzondere ervaring! Terug in Karakol nog even snel naar de kapper. Dat kostte wel bijna 2 euro voor ons samen! En ze hebben nog echt hun best gedaan ook, maar helaas hebben we toch een andere smaak. Toen ik even te goed van vertrouwen was werd er direct een Russische kapsel geknipt, die ik nog enigszins heb kunnen herstellen. Max werd ook bijne gemilimeterd, maar is er beter vanaf gekomen dan ik uiteindelijk.
Zondagochtend stonden we om zes uur al naast ons bed (bank)voor een bezoek aan de ‘animal market’ en dat bleek gelukkig ook de moeite waard. Toch weer een andere ervaring dan Asgabat. Het was erg druk en er waren vooral zeer veel schapen, koeien en paarden; een genot om het hele proces te aanschouwen. Maar we hebben vooral ook dit weekend genoten van de tijd die we met de kinderen van Aksuu hebben doorgebracht en zondag zijn Hanz en Thom (NL) met ons meegegaan. We hebben gezwommen, gespeeld en...met de NL-smink hebben ik bij alle kinderen meerder NL-vlaggen op de wangen geplaatst. Er moesten natuurlijk vooral foto’s gemaakt worden! Ook hebben we de tandpasta van Eddy kunnen uitdelen en de daarbij gekochte tandenborstels. De kinderen en de juf zijn zeer dankbaar voor hetgeen wij voor hun hebben gedaan. Dat was natuurlijk fijn om te merken, maar vooral dat ons bezoek, onze (en jullie spullen) spullen en inleg zeer nuttig is en goed terecht komt. De kinderen hebben hier echt niet veel en nadat we nu een aantal keren hebben meegegeten kunnen we zeggen dat het voedsel helaas ook zééér beperkt en éénzijdig is. Al was er zondag voor ons afscheid wel nog een schaap geslacht! De kinderen hebben zich dan ook goed vermaakt met het spelen met het schapenhoofd! 
En dan nog voetbal! Svetlana had een locatie voor ons geregeld. Dat was nog niet zo eenvoudig omdat de wedstrijd pas om 00.30 (lokale tijd) zou beginnen. Samen met Kevin en onze ‘gastbroer’ liepen we de stad in. Er zijn echter meerdere redenen om wandelen in het donker te vermijden: de dronken locale bevolking, de gaten die je zonder straatverlichting niet ziet, maar vooral de straathonden die al meerdere voorbijgangers hadden gebeten. Voor de terugreis hebben we dan ook gebruik gemaakt van een taxi, maar of dat zoveel veiliger is (die scheuren met 100 km per uur de donkere straten). Maar goed wij hadden dus een mooi buitenlocatie, waar wij onder een afdakking met behulp van een beamer naar een groot scherm konden kijken. Nadat we de Nederlandse vlaggen hadden opgehangen was het tijd om ook hier iedereen van een Nederlandse vlag op de wangen te voorzien. Naast de Nederlanders, Amerikanen en onze lokale vrienden, kreeg ik nog meer Kirgiezen zo ver. Al waren er ook opvallend veel locals voor Spanje. Toen de wedstrijd net 5 minuten bezig was, begon het enorm te regenen en te onweren...daar ging ons beeld! Na een korte lichte paniek, konden we de wedstrijd in het zwart-wit verder kijken en na rust weer in kleur. Zoals jullie allen gingen ook wij uiteindelijk teleurgesteld naar huis.