Darvaza (TM), 7 juni 2010
Etappe 29, 260 km N 40˚15.080 O 58˚26.187, Hoogte 123 m

Gate to Hell...
Een nieuwe dag, een nieuwe gids of toch niet. Maar in ieder geval zal deze laatse ochtend in Agabat lekker relaxed zijn. Pas rond de de klok van drie zouden we met gids de woestijn in trekken om uiteindelijk onze daktent open te vouwen naast de Gate to Hell. Als er tenminste een gids komt opdagen...

Gate to Hell ...
A new day, a new guide or not. But in any case, this last morning in Agabat was nice and relaxed. Only around three o clock, we were supposed to go into the desert whith a guide to finally unfold our roof tent close to the Gate to Hell. If at least our guide shows up ...

Na het ontbijt in ons ’Silk Road’ restaurant nogeens mr. T. bekeken op de ark van Neutraliteit. Daar kwamen we in gesprek met Engelsen die een georganiseerde overlandreis maken met een truck van Londen naar Australie...ook leuk! Daarna de tijd genomen om een kaartje naar het thuisfront te sturen en te internetten. Nadat onze paspoortgegevens keurig waren overgeschreven, datumen tijd genoteerd waren mochten we online en konden we onze fans weer op de hoogte brengen van onze avonturen en wat mailtjes lezen en beantwoorden. Op de russische markt wat fruit en brood ingeslagen voor onze lunch. Onze magen zijn nog steeds een beetje van slag, dus doen we nog maar even rustig aan met eten. Na een korte siesta, hebben we onze spullen gepakt, de auto voorgereden en ingepakt. De auto had veel bekijks; zo kwam onder andere een vertegenwoordiging van de Britse Ambassade op onze Land Rover af. En kwam er een vriendelijke Belg die op audientie moest bij het ministerie even een praatje maken. Rond drie uur kregen we via de receptie een telefoontje dat onze gids ziek is en dat ze een nieuwe voor ons aan het regelen zijn en direct daarna verscheen toch onze gids van gisteren ter plaatse.... inclusief kater en kegel. Hij zei dat hij zich wel oke voelde om met ons de woestijn in te gaan, maar wij zagen da niet zitten. Toen de organisatie met een andere frisse gids kwam, besloten we hem mee te nemen, daar hadden we ondertussen een beter gevoel bij. Maar goed hierdoor hadden we wel vetraging van ruim een uur opgelopen, dus de tijd begon onverwachts weer te dringen. Desondanks genoten van onze tocht tot Darvaza. De weg was goed, niet druk, alleen af en toe wat auto’s of kamelen en links en rechts uitzicht over mooie zandheuvels. Zoals een woestijn moet zijn zeg maar en dan inclusief kamelen en geiten. Nadat we de zoveelste controlepost hadden bezocht stelden we toch voor om nog even te tanken en daardoor belandden we van de weg af in een klein dorp met één bezinepomp. Je zou verwachten dat woestijn in, woestijn uit kan volstaan met een tweetal posten maar daar denken ze hier duidelijk anders over. Terwijl de mannen aan het tanken waren, kon ik het dorp met yurts, kamelen en koeien bewonderen. Ondanks dat het inmiddels bijna zeven uur was, was het nog steeds 38 graden!!
Maar goed er was dus geen ‘geasfvalteerde’ weg terug naar de hoofd weg, alleen zand en nog eens zand. O ja en nu: in onze low gear hebben we weg prima weten te bereiken. We zaten nog met een volgende uitdaging: eten. Onze gids zou boodschappen hebben gedaan, maar daar is het dus niet van gekomen. Toen ik voorstelde om te gaan koken uit onze Hollandse voorraad, stelde de gids voor om bij een theehuis iets te halen. En inderdaad, even voorbij onze afslag stond er een yurt waar we wat te eten konden inslaan. Na nog een blik te hebben geworpen op een ‘modderkrater’  was het tijd voor onze tocht naar de Gate to hell. Alleen de weg daar naar toe was al spannend, alleen maar zand heuvel op en heuvel af, maar we zijn nog mooi voor het donker aangekomen. Op ‘onze’ kampeerplek waren de twee Amerikanen Linda en Stewart, die we bij het hotel even hadden gesproken, met een gids en chauffeur en zij nodigden ons direct uit voor het eten. Zo hadden we met z’n allen toch een goede maaltijd voordat we naar de krater liepen.
Wauw!!! Wat indrukwekkend, wat gaaf...en wat warm. Sprakeloos hebben we een tijd staan staren naar het gas wat voor hoge vlammen zorgde, midden in de woestijn. Eindelijk konden we weer in onze daktent slapen...maar het zou toch’s nachts afkoelen in de woestijn?