Mashhad (IR), 3 juni 2010
De heilige stad van Iran

Na een goede nachtrust in Torgabeh, een buitenwijk van Mashhad, besloten we allemaal eerst onze kleine problemen op te lossen of beter gezegd risico’s uit te sluiten, voordat we een plan maakten om in de stad te komen en het heiligdom van de sjieten in Mashhad, de heilige stad van Iran te bezoeken. Als je niet naar Mekka kan, kan je altijd nog naar Mashhad en dan heb je de eer om mashti achter je naam te zetten.

Wij wilden toch nog even de auto laten checken door een monteur, omdat we een geluid horen dat duidt om het ontsnappen van lucht en zo te zien ook wat olie. Ondanks dat we ver buiten de stad in een vrij modern hotel geplaatst waren, spraken ze er nauwelijks engels en de monteur die kwam al helemaal niet. We hebben dan ook besloten hem maar te laten gaan, want hij zei dat hij niks hoorde. Jan Willem had een lastigere uitdaging: het verlengen van zijn visum. Hij had een retourticket geboekt van 5 mei tot 5 juni en een visum geregeld. Een toeristenvisum is echter 30 dagen en dat is geen maand, na goed tellen bleek dat hij 32 dagen in Iran zou verblijven, maar het visumbureau in Mashhad had ook al last van het weekendgevoel op deze donderdag en wilde niks voor hem doen.Nu maar hopen dat hij geen problemen krijgt op het vliegveld. Dit is zijn tweede reis naar Iran en tot nu toe is hij zelfs van plan om weer terug te komen. Hij volgt tijdens zijn reis de voetsporen van een oude Italiaanse reiziger en verwerkt dat in een soort brief/dagboek. Wij hopen natuurlijk dat het hem gaat lukken om zijn verhaal uiteindelijk met ons allen te gaan delen in boekvorm! Maar we waren in Mashhad en dan moet je toch wel naar het heiligdom van Iran Haram. Ik was goed voorbereid met eigen chador en met gids mochten wij als buitenlander en niet moslim toch het heiligdom betreden. Na het registreren en fouilleren liepen we over de marmeren vloeren en viel onze mond wederom open van al het mooie om ons heen. De vloeren en fonteinen van marmer, de iwams betsaande uit prachtige kleuren en patronen mazoieken en de minaretten en koepels van goud! Het was alleen toegestaan om een par snapshots met je mobiel te maken, maar dus niet met andere foto- en filmcamera’s (zie de photogalary voor een eerste indruk). Ik ben echter nog niet gewend aan al die kleding om mij heen en doeken (pashmina sjaal met daarover nog een chador) op mijn hoofd en dat ik vervolgens de avond met hoofdpijn in bed heb doorgebracht heeft daar volgens mij toch iets mee te maken. Maar goed ik kon Max natuurlijk met Jan Willem een hapje laten eten en de heren hebben zich prima vermaakt en over wielrennen gekletst.. tenminste dat is wat ze mij verteld hebben ;-).