Garmeh (IR), 1 juni 2010

Etappe 26, 327 km N 33˚31.618 O 55˚02.332, Hoogte 920 m

Vandaag nog lekker gerelaxed in het Silk Road hotel en pas in de namiddag aan onze eerste etappe door de woestijn begonnen. Dit had natuurlijk enerzijds met de temperatuur te maken, maar anderzijds ook door de goede sfeer en interessante mensen die we in ons hotel ontmoet hadden.

Het dakterras was het Orient hotel was gisteravond een bijzonder locatie met bijzonder eten en bijzondere mensen. We hadden een mooi uitzicht over de oude stad en zaten naast de indrukwekkende Iwan van de vrijdagmoskee, aten we kameel en hadden we boeidende gesprekken met een Turkse gids uit Istanbul, een rondreizende en alles van voetbalwetende Fin en later nog met een Nederlandse Regisseur die al vele malen in Iran is geweest en van wie vorig jaar de documentaire ’To be or not to be’ is uitgezonden (allemaal als nog kijken als je deze gemist hebt omdat je waarschijnlijk naar Michael Jackson zat te kijken op dat moment) en nu een film over Iran aan het maken is die voor het eerst vertoond zal worden in september op het filmfestival in Venetie.
Na 16.00 uur verlieten we dan eindelijk, samen met Jan Willem, ons hotel en zoals gewoonlijk op zoek naar onze eerste stop: een tankstation. We waren er naar één verwezen, maar daar hadden ze weer alleen benzine. De eigenaar was echter weer zo vriendelijk dat hij ons voor ging rijden naar een diesel-tankstation en die was aan de andere kant van de stad (naast het oude centrum is Yazd gewoon een grote stad met 500.000 inwoners) bij het busstation en daar was weer een alleraardigste buschauffeur die ons een volle tank diesel (ter waarde van 1 euro) heeft geschonken. Een goede dag want ook Jan Willem had besloten om in ruil voor de door ons aangeboden lift een groot bedrag in Euro’s aan ons te overhandigen voor ons goede doel ‘het weeshuis in Kirgizie’ wat we zeker zeer waarderen! Rond een uurtje of vijf lieten we dan eindelijk de stad achter ons en werd het al snel vrij kaal om ons heen en namen we de afslag de woestijn in. De weg die er is, is vrij goed en links en rechts genoten we van de vergezichten en de bergen. We hebben nog een korte stop gehouden om het verlaten dorp Kharanaque te bewonderen en vervolgens onze zoektocht naar kamelen voortgezet. En we hebben ze gezien: eerst op vele borden langs de weg, toen één dood langs de weg, maar even later ook in de schemering in een groep langs te weg! Maar goed wij waren ook op zoek naar die ene afslag die ons naar het oasedorpje Garmeh zou brengen voor onze overnachting, maar dat was weer een heel gezoek en gevraag. Niemand wist het en toen we besloten door te rijden naar Tabas, kwam er dan toch nog die afslag (veel later dan op de kaart stond aangegeven. Door al deze vertraging was het inmiddels ook donker geworden en ondanks dat ook niet echt bevordelijk is voor het vinden van een oase in de woestijn, uiteindelijk kwamen we dan toch om 21.00 uur aan in Garmeh... precies op tijd voor ons diner (dat was net klaar gezet voor ons toen wij binnenkwamen)! We sliepen in een schitterende sfeervolle tradiotionele woning, wat ook betekent: op een matrasje op het tapijt op de grond.