Iznik, TR, 10 mei 2010
Etappe 9, 390 km,  N 40˚ 23.476 O 29˚ 29,576, Hoogte 82 m

Vandaag rustig opgestaan na een goede nacht in de frisse lucht en onszelf bij de waterput opgefrist. Na nog even gezellig gezamenlijk ontbeten en gekletst te hebben, vertrokken Alexandra en Wouter naar het Westen en wij naar het Oosten! Wel erg jammer om alweer afscheid te moeten nemen, maar wij hebben nog wat kilometers voor de boeg. Met de coordinaten van hun, van een mooie kampeerplaats op onze GPS, vertrokken wij richting het oosten. Langs een prachtige, maar zeer vol gebouwde kustweg, besloten we, nadat we met het overrijden van de Bosporus en daarmee Europa achter ons te hebben gelaten, al de natuur op te zoeken en weken wij af van ons plan.

Dat afwijken van ons eerder bedachte plan is niet voor het eerst en wellicht ook niet voor het laatst zoals jullie inmiddels wel doorhebben. Dat is ook zo vreemd aan deze reis: heel Turkije ligt aan je voeten en bij iedere afslag kan je zelf bepalen welke kant je op gaat. En er is nogal wat te zien in Turkije! Wij hebben besloten per dag te bekijken wat we willen, welke route, snel en minder mooi wellicht of de groene en langzamere wegen, onze enige deadline is 17 mei bij de grens van Iran aan te komen.
Dus wij reden door Istanbul, wat een grote stad! En eenmaal de Bosporus over, moesten we door een ‘tolpoortje’, maar ja welke? Wij belandden in de verkeerde rij, die was alleen voor pashouders, maar een vriendelijke man zette het hele verkeer stil en leende ons zijn pas uit. Ook vandaag hadden we weer veel bekijks en aandacht, men reageert enthousiast met lachen en zwaaien. Het rijden in de Laro bevalt ons zeer goed. Het is zo heerlijk om net wat hoger en actiever te zitten en daardoor een mooi uitzicht te hebben terwijl je reist. Een bijzonder gevoel, die deels door de camperaars onder jullie herkend zal worden. Maar goed aan Istanbul kwam maar geen einde. Positief is dat ze in Turkije allle flatgebouwen, dus ook in allerlei dorpen in het land, in allerlei kleuren geschilderd hebben, waardoor het er vrolijk uitziet, zo ook de ‘Fischer Price achtige woningen in pasteltinten aan de kust, maar goed wij wilde even geen drukte meer om ons heen en besloten spontaan de ferry te nemen naar de overkant van de Marmare en daarmee weken wij af van ons eerder uitgekozen slaapadres. Het was inmiddels weer heerlijk weer, dus konden we ruim een half uur genieten op het water en vanaf daar vervolgenden wij onze route door een mooi groen en afwisseld landschap, waarin auto’s en paardenkarren elkaar afwisselden en wij genoten van de vergezichten. Eenmaal in Iznik mochten we van de politie (met onze Laro is de politie tot nu toe onze grootste vriend) even midden in het centrum parkeren, zodat we even konden rondwandelen en nog belangrijker eindelijk onze ‘Bulgaarse’ kaarten konden posten. We hadden veel bekijks en ook wij keken onze ogen uit in dit levendige plaatsje, waar de vrouwen van zeer tradiotioneel tot modern gekleed waren met hun  hoofddoeken. Na nog wat eten en drinken ingekocht te hebben bij de lokale winkeliers en even aan het meer gelopen te hebben, zijn we via een prachtige route onderlangs het meer op onze kampeerplek aan het water neergestreken.