Hasankeyf, TR, 17 mei 2010
Etappe 15, 355 km N 37˚42.988 O 41˚24.706, Hoogte 297 m
De ochtend begonnen met een fikse ochtendwandeling/klim om op berg Nemrut de restanten van de beelden van o.a. Zeus en Apollo te bewonderen. Het was de moeite zeker waard, het lag er mooi bij, erg indrukwekkend als je beseft hoe oud deze overblijfselen zijn en we hadden een super uitzicht en een strak blauwe lucht. Het was natuurlijk wel iets frisser op 2200 m, maar dat was prima, want ook vandaag werd het in de middag in Diyarbakir boven de 30 graden. En deze schitterende dag hebben afgerond met een romantisch diner voor twee op het water bij Hasankeyf, wat een prachtig plaatsje is dit!
De klim naar berg Nemrut was vrij steil, het wegdek was prima, tegen de berichten en de verwachting in, maar ze leggen de weggen hier gewoon recht omhoog de berg op. Er stond 11 procent, maar soms was het zeker nog meer, maar goed dat wij de luxe hebben van een ‘low gear’, waar Max vooral dankbaar gebruik van heeft gemaakt toen we recht, met af en toe een paar leuke bochten, naar beneden reden en dus niet gleden. Voor zo’n attractie waar er zeer weinig toeristen, alleen een groepje Turkse jongeren, die vrij goed Engels spraken. Na deze indrukkende start van deze dag reden wij richting de ferryboot en die kwam zowaar niet veel later al aan. En zo konden wij het water kunstmatig gecreeerd door de beroemde/beruchte Ataturk dam oversteken. Altijd leuk zo’n tochtje en de omgeving was super. De weg daarna richting Diyarbakir was slecht en vonden wij niet bijzonder, ondanks de groene stippen op de kaart (lees: de moeite waard). Diyarbakir is een zeer grote stad, maar heeft nog een heel oud ommuurde binnenstad. Deze binnenstad heeft naast oude Moskeeen ook nog oude kerken uit de Griekse tijd, al worden alleen de Moskeeen door de overheid onderhouden en hebben ze bijvoorbeeld enkele kerken omgebouwd tot hamman. Dit vertelde Faruk ons, hij is een ‘vriend’ van Alexandra met een autopark in het midden van het centrum en dankzij haar coördinaten hebben we hem in de hectiek gevonden en hebben we in de binnenstad wat rondgewandeld, ‘bagels’ gegeten en ons opgefrist bij de fonteinen van een Moskee (erg handig is dat). Vervolgens hebben we onze reis voorgezet naar onze eindbestemming van vandaag; Hasankeyf. Echter niet voordat we in Batman, (ja dat is een plaats) met behulp van iemand van een tankstation die ons de weg heeft gewezen, hebben gepind, want het geld was op en in Hasankeyf zou geen bank en ook geen postkantoor zijn. Die zijn er allbei inmiddels dus wel, maar ja het was weer een leuke ervaring om een Turk mee te nemen in de auto die ons (op een van onze laatste dagen) Turks kon leren. Wat opvalt in dit gebied zijn de vele Land Rovers, die veelal omgebouwd zijn, nee niet tot camper, maar tot leger voertuig. Dat verklaart ook wel waarom veel jochies langs de weg in de houding springen als wij met ons ‘groene monster’ langs scheuren. Er is hier nog meer leger op straat dan in de rest van Turkije, maar dat is ook niet zo gek als een paar weken geleden dit gebied nog gesloten was voor toeristen door de onrusten. De weg naar Hasankeyf was al heel mooi en de plaats zelf schitterend. Het zou erg zonde zijn als de Turkse overheid alsnog besluit om dit gebied onder water te laten lopen voor nog een stuwmeer! Het is een oude ruine op een berg aan het water en een niet te groot plaatje met veel sfeer, waar we op kussens zittend/liggend boven het water een heerlijk visje hebben gegeten. We konden er zelfs een koud biertje krijgen, al werden deze blikjes wel zo onopvallend mogelijk in een zwart tasje onder de tafel geschoven. We hebben in het centrum een prima camping gevonden, maar we nog wel met één stel staan uit Duitsland met hond en ook rondrijdend in een Land Rover met daktent! Dus we hebben weer wat uit te wisselen.