Sariz, TR, 15 mei 2010
Etappe 13, 280 km, N 38˚ 30.518 O 36˚ 31.058, Hoogte 1600 m

Met een schitterend uitzicht over de kalkrotsen in Goreme werden we wakker, nadat we natuurlijk al een paar uur eerder wakker waren geworden door de ‘oproep tot gebed’ van de Moskee, maar toen was het nog donker. Desondanks waren we vrij vroeg op, maar doordat we op de camping voor het eerst andere ‘Overlanders’ hebben ontmoet, zijn we rustig om 10 uur begonnen aan onze tweede mooie dag in Cappodocie en hebben we een start gemaakt richting Nemrut.

Naast ons stond een Nederlands echtpaar die drie maanden door o.a. Turkije en Armenië rondreizen en verderop twee Hollandse jongens die ook op weg zijn naar Kirgizië. We zullen ze wellicht onderweg niet meer tegenkomen ze gaan of langzamer (camper) of sneller (motor). 
Ook vandaag een mooie dag, qua natuur, qua afwisseling, qua mensen, qua weer en met elkaar (ondanks dat we de ’10-dagen-grens’ al zijn gepasseerd!?). We hebben nogeens uitgebreider door Goreme gelopen en gereden en na een kort bezoek aan het ‘rotskasteel’ in Ochibar, zijn we verder afgezakt tot aan de Soganli vallei. Een schitterende route langs zoveel dorpjes, rotswoningen, bergen, valleien, meren, bloemen, mooi gesluierde mensen, paarden,ezels, koeien, schapen en mooie besneeuwde vergezichten. Zelf bevonden we ons tussen de 1200 en 1800 meter hoog. Deze omgeving is een ‘must see’ voor elke overlander met auto, motor, camper of welk vevoermiddel dan ook. Eigenlijk een gebied dat iedereen een keer gezien moet hebben! Vervolgens gingen we verder oostwaarts richting Nemrut. Het lanschap blijft verbazen zo ook de wegen in Turkije deze zijn werkelijk meer dan gemiddeld van kwaliteit. Waarschijnlijk worden deze gefinancierd door de hogebranstof accijnsen. Want diesel tanken is hier inderdaad géén pretje, gemiddeld zit een liter op 1,5 euro. DK (Donkey Power) is daarom nog steeds zéér poulair bij de locals. Dachten we dat we een rustig plekje, ver van een moskee hadden gevonden voor een nachtje doorslapen, maar nee hoor...