Uskup, TR, 8 mei 2010
Etappe 7, 390 km, N 41˚ 42.261 O 27˚ 20.596, Hoogte 216 m
En ’s ochtends scheen inderdaad de zon! We hebben al lopend het vakantieplaatsje bekeken. Het seizoen komt dit jaar duidelijk laat op gang, ondanks dat de zon nu scheen, zag het er vrij leeg en zelfs nog vervallen uit of men was nog druk aan het opbouwen. Maar eenmaal wandelend over de boulevard langs de mooie rotskust en het heldere water konden wij ons er toch wel iets bij voorstellen dat het in de zomer best een prima vakantielocatie kan zijn voor een goedkoop weekje strand, maar ja wij zijn nu dus niet op pad voor een strandvakantie en het ziet er nog niet uit. Dus wil ik eigenlijk zo snel mogelijk naar Turkije.
Het haventje en de oude kern van Sozopol waren zeker een bezichtiging waard en daar waren zelfs een paar toeristen winkeltjes. Helaas geen postzegels, dus onze kaarten kunnen nog niet verstuurd worden naar de thuisblijvers zonder internet. We besloten onze spullen te pakken, de kust langzaam af te zakken en de campinglocaties die op de kaart staan aangegeven op te zoeken en nog voor de grens van Turkije onze daktent op te zetten. Maar het liep toch (weer) anders, ja plannen blijkt steeds lastiger op onze reis, maar gelukkig zijn we allebei (nog) flexibel genoeg om op zoek te gaan of ons neer te leggen bij een alternatief plan. De campings waren of vervallen en zagen er heel triest oost-blok achtig uit, tja hoe beschrijf je dat, of ze bestonden niet meer of er zat een groot hangslot om het hek en die waren dus nog niet open. Vooral ik had het toen wel gehad met Bulgarije, de zwarte zee, het weer wat weer slechter werd en na een kort overleg besloten vandaag nog de grens van Turkije over te gaan. Daar was nog een 60 km lange tocht door de bebosde heuvels van Bulgarije voor nodig, over een geasfalteerde weg, maar helaas helemaal vol met gaten. Op de top was natuurlijk nog even een politiecontrole. Wel leuk dat zij ook in Defenders rijden, heb nog heel lief gevraagd of ik er een foto van mocht nemen...maar helaas..dus met ‘plankgas’ door naar de grens, maar niet voordat...wij nog even getankt hebben. Via Alexandra hebben we begrepen dat de diesel in Turkije € 1,50 kost. In Bulgarije kost het € 1,00 dus in de laatste plaats voor de grens op zoek naar een tankstation. Na drie rondjes en meerdere keren vragen, hebben we hem gevonden en hebben we de tank en een jerrycan gevuld. Het betalen verlipe niet helemaal soepel. Wij wilden namelijk een deel cash betalen (om zo van ons Bulgaars geld af te komen) en een deel pinnen. Uiteindelijk kwam een er Engelssprekende Bulgaar die ons geholpen heeft en uiteindelijk ook weer te hulp was bij de grensovergang. Wel raar zo’n grensovergang in de bossen, een klein weggetje en dan heel veelhokjes en slagbomen die je passeert en bij elke stop denk je dan dat je al in Turkije bent, maar nee dat gaat zomaar niet. Nadat Max onze Laro tegen een slagboom aan had geparkeerd, kregen we te horen dat we nog naar binnen moesten voor allerlei formaliteiten: persoonlijk visum, auto papieren, aangifte enz. Het koste even tijd, maar het voordeel was dat het er niet druk was en we onze auto niet open hoefde te maken, dus reden we om 18.00 over fantastische wegen Turkije binnen. Het is ons gelukt! Turkije voelde meteen goed, de sfeer, de plaatjes, ik weet niet wat het was, maar we waren allebei blij in Turkije te zijn en daar in onze daktent te kunnen slapen.