Wafeltang en Trainingspakken

Na een eerste heerlijke nacht in de daktent, hebben we relaxed in het zonnetje ontbeten. Om ons heen liepen grazende paarden. Het inpakken van de auto en de daktent, kostte wel wat tijd, maar verliep zeker voor een eerste keer zeer voorspoedig. Vandaag hebben we dan eindelijk echt de toerist op vakantie uitgehangen en hebben we veel van de cultuur en natuur van Bulgarije bewonderd.

Onze eerste stop was een dorpje verderop, Sipka, de gouden koepels van de kerk zag je al van verre glimmend boven het dorp en de bossen uitkomen. Een prachtige kerk met veel goud en kleur en met uitzicht over de vallei. Twee uur en heel veel haarspeldbochten verder kwamen we aan in Etara. Het ‘openluchtmuseum’ van Bulgarije. Hier konden we zien hoe de Bulgaren een aantal eeuwen geleden woonden en werkten in de bergen. Het dorpje lag er mooi bij en de huizen waren in allerlei kleuren geschilderd, maar wat vooral ook onze aandacht trok was het publiek. Het was er redelijk druk met Bulgaarse toeristen en er vond zelfs een fotoshoot plaats. Je bent kennelijk helemaal hip wanneer je je haren in een wafeltang hebt gelegd, wie kent ze nog? En de ‘adidas’ trainingspakken worden hier zeer goed verkocht. De taal kunnen we nog steeds niet ontcijferen en amper lezen, maar ondanks dat hebben we in de bergen toch ook weer het volgende dorpje Trjavna gevonden. Een oud en levendig handelsdorp met vele mooie oude huizen. En er was zo waar een restaurant met gratis Wifi, waar we dankbaar, heerlijk in het zonnetje, gebruik van hebben gemaakt. Wij werden echter verdreven door een enorme regenbui en hebben wij, nadat we wat vers fruit bij de lokale groetenboer hebben gekocht, onze rit door de groene bergen voortgezet. Een schitterende tocht qua natuurschoon, ook de iets grotere weg naar de kust gaf mooie vergezichten over wijn- en koolzaadvelden en waren er overal bloemen in allerlei kleuren. De tijd ging snel en na één keer misrijden hebben we dan toch Aheloj aan de kust gevonden, maar de camping... die was gesloten en enigszins vervallen. Het was al vrij laat, en ook nog eens een uurtje later dan in Nederland, dus stonden we voor een lastige keuze. Toch maar besloten naar het zuiden af te zakken en voorbij Burgas nog op zoek te gaan naar een camping. Bijna een uur later kwamen we op nog een gesloten camping aan, zeer vergaande glorie, maar wel met een hele rij campings op het strand. We werden direct door twee jonge jongens aangesproken, die wilde checken of wij werkelijk helemaal vanuit Nederland waren komen rijden. Nou ja je kan zelf een reactie wel bedenken toen wij zeiden dat dit nog maar het begin van onze reis is! De camping was inderdaad gesloten, maar wij konden er wel gratis bij komen staan. Dit was niet de plek zoals we die voor ogen hadden; een heerlijke camping aan zee om twee dagen rustig te genieten en relaxen en die groep, waren het Roma’s? Bij twijfel besloten we nog één poging te wagen in Sozopol iets verderop of anders maar een hotel te nemen. We reden de plaats nog niet uit of het werd al donker en ging het regenen, dus werd het toch maar een hotel. De vriendelijke eigenaresse regelde een mooie parkeerplek voor de Laro en voor ons een hotelkamer met uitzicht op onze Laro en op zee. Hoe dat laatste eruit ziet zullen we morgen pas zien als het licht is en hopelijk weer droog is.