Kazankan, BG, 6 mei 2010
Etappe 5, 390 km, N 42˚39.197 O 25˚22.640 Hoogte 427m
Vandaag een iets rustigere dag voor de boeg en dat mag ook wel na zoveel kilometers. Nadat we wat Hollandse krackers met jam en smeerkaas hadden gegeten hebben we onze Laro uit de garage gereden en de mooie route van Servie naar Bulgarije vervolgd. En ook Bulgarije zijn we zonder enig probleem binnengekomen en met weer een nieuw vignet op onze voorruit ligt er weer een nieuw, en nu echt een nieuw land, aan onze voeten.
Tja hoe omschrijf ik Bulgarije nu even snel voor jullie. Enerzijds zijn we na het passeren van deze grensovergang weer verder terug in de tijd omdat paard met wagens en de oude Lada’s en Dacia’s nog steeds het straatbeeld niet verlaten hebben, anderzijds zie je dure nieuwe auto’s en is er op enkele plekken echt alles te verkrijgen. Maar goed ook deze hoofdstad Sofia, hebben we links laten liggen en wilde we via een ‘rode weg op de kaart’ richting Burgas, maar ja dat wilde heel wat Bulgaren, op deze Dag van het Leger, met ons en dus kozen we voor een ‘gele route’ binnendoor. Volgens mij zouden wij dit een ‘witte weg’ noemen, wat een gaten en hellingen en dat ruim 100 km lang. Ach konden we allebei onze rijervaring uitbreiden in de ‘low gear’ en kwamen we daar door dorpen waar ze nog nooit een toerist gezien hebben. Onze eerste toeristische stop hebben we gemaakt in Koprivstica: mooi oud dorpje met koopmanshuizen uit de 18de eeuw en lekkere Bulgaarse soep gegeten (voor een euro). Uiteindelijk nog eens 100 km afgelegd via een letterlijk en figuurlijke groene route door de heuvels en bergen. Bijna niemand op de weg, behalve wat Bulgaren, maar nog niet zo makkelijk om direct de weg te vinden. Ben bezig met een spoedcursus om de plaatsnamen in het Bulgaarse schrift op de borden (als die er staan) vlot te ontcijferen. Boven Kazanlak hebben we dan eindelijk onze eerste camping gevonden en hadden we een mooie plek tussen de grazende paarden, tja waar kan je dat beter doen dan ook op een kampeerveld. Het is blijkbaar nog vroeg in het seizoen en dan hebben paarden de voorkeur boven de tourist. Daar stonden we dan op een verlaten camping onze Laro aan het uitpakken en de daktent uit te vouwen. Na een eerste nacht doorstaan te hebben op de Laro in onze daktent heeft het er alle schijn van dat we zowaar zowat alles bij ons hebben... Sommigen trekken dit nog in twijfel... :-)