Mϋnchen, D, 3 mei 2010
Etappe 2, 680 km, N 48˚ 14.505 O 11˚ 37.489, Hoogte 385 m
Vandaag hebben we dan eindelijk het Hollandse land achter ons gelaten en zijn we na een soepele reis van zo’n kleine 9 uur aangekomen op onze eerste bestemming in het buitenland.
Of we nu beseffen dat we vijf maanden vrij zijn en zo’n bijzondere reis aan het maken zijn, nee, hoe voelt dat? Zijn we niet gewoon op weg naar een camping in Toscane. Ik denk zelfs als iemand ons nu zou gaan vertellen wat wij nu zelf gaan doen dat wij nog steeds lichtelijk jaloers zouden zijn. Kortom ben benieuwd wanneer het moment komt dat we ons werkelijk beseffen en ervaren dat deze reis echt meer is dan een ‘weekje’ Toscane, Cuba of Malaga. We houden jullie op de hoogte.
Maar ja om te proberen dat gevoel alvast op te roepen begon de dag met een toeristische route door het Limburgse land. Nee niet volgens een routeplanner via de snelweg naar Aken maar binnendoor en toen bleek de binnendoor weg bij Margraten afgesloten en gingen we, best toepasselijk met onze Laro, over de Limburgse heuvels. Maar ja nog steeds te bekend gebied voor Max en inmiddels zelfs ook voor mij en met nauwelijks 10 graden boven nul en een regenachtige lucht werkte dit niet bevordelijk. Eenmaal in Duitsland veranderde het landschap aan onze zijde en beseften we ons dat we inderdaad het Hollandse land achter ons hadden gelaten en kwam er toch een lichtelijk gevoel van ‘op weg gaan’... maar waar naar toe? Daar stonden we dan bij Koblenz voor onze allereerste koffiestop en lekkere broodjes die we nog van onze moeders die ochtend mee hadden gekregen, maar ja die paar andere mensen op de parkeerplaats zouden ons toch nooit serieus nemen als wij zouden vertellen dat we op weg zijn naar..China!
Voor ons is dat ook nog steeds een ongeloofwaardig verhaal... maar we zetten door. Na Koblenz (230 km) gewisseld en begonnen ook de eerste heuvels, best steil klimmen, maar onze Laro kwam zelfs in zijn 4 nog vlotjes boven. De eerste kilometers nog weer even wennen aan de zwaar beladen auto, maar ook dat voelde al snel vertrouwd. Het weer bleef wisselvallig, bewolkt, zon, regen en niet veel warmer dan 15 graden. De tweede en laatste wissel was ter hoogte van Stuttgart na weer zo’n 230 km, dus nog 200 km te gaan. Ja dat houdt in dat Max de meeste kilometers heeft gemaakt en ik daarentegen het meeste heb genavigeerd en zelfs een eerste poging met de GPS heb gedaan. Voor 18 uur stonden we op de plaats van bestemming, zonder enige tegenslag, op het weer na dan, maar ach dat geeft nu nog niet zoveel. Prima Ibis hotel in Munchen West en de Laro heeft een onopvallende plek achter het hotel. Omdat we zo’n goede dag hebben gehad konden we ons zelf direct belonen met een uitje naar het centrum. Een half uur lopen was toch iets te optimistisch dus toch maar de metro genomen richting centrum. In het centrum nog even lekker rondgelopen, voordat we in een bierstube met Bayerse damen und herren belanden voor een lekker glas bier en een vullende maaltijd. Na nogmaals een poging elkaar te laten beseffen dat we echt langer weg zijn dan een paar weken... sloot onze Beierse dame af met de woorden: gute woche in Munchen. Waarop ik zei, wat als we zouden zeggen dat we op doorreis zijn naar China? Dan zou ze vast haar zin hebben aangepast in: Goede vlucht...
Nog even een ijsje gehaald, dat was een goede suggestie van Max, door de mooie oude binnenstad gelopen, voordat we weer teruggingen (zwart rijden, ja 4,80 pp voor enkele reis is toch al ruim voldoende betaald!?) naar ons hotel voor een opfrissende douche en een start aan ons logboek.