Novska (HR), etappe 3

Wednesday, 05 May 2010 13:59 administrator
Print

Novska, HR, 4 mei 2010
Etappe 3, 690 km, N 45˚19.552 O 16˚58.023 Hoogte 114 m

Om te beginnen, zijn we verder van huis en in minder primitieve omstandigheden, inclusief priveparkeerplaats voor onze Laro. Dus dat is positief nieuws. We zijn namelijk al in Novska, Herzegovina/Krotatie en hebben een leuk pension op het authentieke platteland.
Ook vandaag weer 690 km gereden, maar we zijn dus van ons oorspronkelijke plan van kamperen bij het Balatonmeer afgeweken. De voornaamste reden hiervoor was het slechte weer en de grote hoeveelheid binnendoor wegen om er te kunnen komen. Terwijl ik, en wij, ons de hele dag juist zo verheugde op een mooie zonnige avond bij onze Laro aan het water en de eerste nacht slapen in onze daktent maar helaas. De dag begon vrij voorspoedig met een vlotte afhandeling van het carnet de passage bij de ADAC te Munchen, om 10 uur konden we de stad Munchen achter ons laten liggen.

Na ons ontbijt in Munchen, hebben we vervolgens in Oostenrijk gelunchd en in Slovenie gedineerd. Het was wel weer een hele mooie tocht door de bergen en tunnels van Oostenrijk en nog redelijk veel besneeuwde toppen. Jammer dat het begon te regenen en vooral dat het dat nu nog doet! Na de 8 km lange tunnel tussen Oostenrijk en Slovenie hoopten wij toch echt dat de zon zou schijnen, maar helaas. Slovenie deed ons nog een beetje aan Duitsland denken, de bebosde groenen heuvels, vele kleuren groen zelfs, en de huizen, die er goed verzorgd uitzagen. Hier in Herzegovina, heb je letterlijk en figuurlijk de EU verlaten en lijkt het met zijn primitievere platteland, de oudere auto’s meer op een Oost-Europees land. Onze Euro’s accepteren ze nog wel en ze spreken nog aardig Duits ook. De grenzovergang tussen Slovenie en hier, was er nog zo één zoals je die vroeger verwachtte, met strenge mannen in ouderwetse douanepakken. Bij binnenkomst van Kroatie werden we meteen al streng aangesproken waarom onze nummerplaat achter de vooruit lag en niet zoals het hoort op de bumper voor. Nadat onze douaneman vroeg waar de reis heen gaat en wij in koor antwoorden ‘China meneer!’ en ter bevestiging nog even naar de sticker op onze linkerportier wezen,  begon de man te lachen en stuurde ons resoluut weg.
Het rijden in de Laro gaat goed, ik zit er vrij goed in, maar het vlot manouvreren in kleine plaatsjes gaat nog iets minder vlot, maar wel prima. Max zit er met zijn langere benen uiteindelijk iets minder relaxed in, maar houdt het wel lang vol en manouvreert er zéér vlot mee... rarara. We hebben er veel bekijks mee, maar ziet er ook heel gaaf uit, al zeg ik het zelf!
Hij houdt zich tot nu toe goed...en wij ook Laughing