Max en Eveline op weg

Tussen alle bedrijven door en met een aanstormende vertrekdatum in zicht... Vandaag nog even op de valreep het lek van de koelvloeistof boven water gekregen en gefixed. Op het eerste gezicht leek het een behoorlijke tegenvaller te zijn maar achteraf viel het allemaal reuze mee. Voor de techneuten onder ons. De pakking tusen termostaathuis en het motorblok leek vrijwel op te zijn, slechts wat oude kit moest de boel nog dichthouden. Tja dat gaat natuurlijk niet werken... Dus vloeistof eruit, thermaostaat eraf, schoonmaken, pakking erop en de boel monteren. Beter nu zweten dan straks in verwegistan zonder koelvloeistof zitten. Dit alles heeft naturlijk wel het gevolg dat ons strakke schema voor vertrek wat achterstand heeft opgelopen. Maar dankzij de inzet van schoonmoeder is de uiteindelijke schade beperkt gebleven. Nog minder dan een dag en we vertrekken vanuit het Amersfoortse opweg naar onze eerste tussenstop Maasticht.

Dat is geen goed teken...nu al geen tijd om de site goed bij te houden. We zijn inderdaad erg druk met het regelen van alle laatste zaken en het inkopen van de laatste dingen, inclusief huurcontracten voor onze huizen enz enz. We hebben erg veel zin in ons grote avontuur, al vinden we het natuurlijk ook best spannend allemaal. Vrijdag gaan we dan 'eindelijk' echt vertrekken richting Maastricht en dan is de planning dat we maandagavond in Munchen zijn, waar we de volgende dag ons carnet de passage voor Iran bij de ADAC kunnen ophalen. Onze reis in China net bevestigd en daar kunnen ze nu de komende maanden aan de slag met alle documenten, vergunningen per provincie etc. Dit houdt in dat we ons oorspronkelijke plan niet gewijzigd hebben en er vooralsnog vanuit gaan dat we 19 juli vanuit Kirgizie China in komen rijden. Het visum voor Kirgizie nog niet geregeld, besloten in Dushanbe (hoofdstad van Tajikistan) het visum voor Kirgizie te regelen en mocht de situatie het niet toelaten een alternatieve route in gang te zetten. Alexandra en Wouter zijn inmiddels op de terugweg van hun overlandreis en zijn net veilig door Pakistan heen gekomen en gaan nu via Iran naar Turkije...wij kijken er zeer naar uit hen daar, na ruim een jaar, te ontmoeten!

Zondag was het dan eindelijk zo ver, eindelijk konden we met onze Laro van de gebaande paden afwijken.

Ons oefenterrein bevond zich in Hilvarenbeek waar wij onder begeleiding met nog twee 90's mochten oefenen op hellingen, in zand- en waterbakken enz in het bos. Best spannend...niet voor onze Laro, maar in ieder geval wel voor mijzelf. Daar stond ik dan in onze 110 bovenaan een helling met alleen de lucht en de motorkap, of sterker nog onze reserveband, in mijn gezichtsveld en dan vertrouwen op jouw bijrijder die zegt dat je prima deze steile helling kan nemen..eerts naar beneden, draaien in een mooi zand- en waterpartij en dan weer omhoog. En daarna mocht de bijrijder over een grote boompartij heen zien te komen... zie hieronder wat kiekjes van een leerzame, gezellige en koude dag: 

 Sunday we could finally go with our Land Rover off the beaten track.

Our practice was in Hilvarenbeek. With 90's we were practicing on slopes, in sand and water tanks etc in the forest. Pretty exciting ... not for our Land Rover, but espacially for me.There I was in our 110 at the top off the hill, and I could only see the sky and our spare tire and had to rely on my co-driver who tells me to get down this great slope, turn and then up the hill again. See the snapshots as en impression of an instructive, amusing and cold day.

Eindelijk is het droog en kunnen we de eerste oude stickers verwijderen en de eerste sponsorsticker plakken op onze Laro! Zie hier het eerste resultaat: