Max en Eveline op weg

Kashgar (CHN), 20 en 21 juli 2010

  We zijn eindelijk in China, maar toch ook nog niet helemaal... Vandaag is de dag voor onze eigen en onze auto keuring om een Chinees rijbewijs en nummerplaat te mogen ontvangen. Maar ook dat verliep nog niet zo efficient als wij gewend zijn, zodat we ’s avonds nog met lege handen naar ons hotel gingen. Op onze derde dag in China hebben we dan eindelijk al onze papieren voor elkaar en kunnen we aan onze trip door China beginnen. Laten we maar beginnen met eindelijk Kashgar te verkennen. Een zeer sfeervolle stad, waar vooral de mensen een bezienswaardigheid zijn.

  We’ve arrived in China at last. Well, more or less at least... Today’s the day the two of us and also our car have to be checked in order to receive a Chinese driver’s licence and a number plate. Unfortunately, that didn’t work out as efficiently as we’re used to. So we returned to the hotel with empty hands in the evening. On our third day, we finally succeeded to get all our papers and our trip through China can get started. So let’s begin by exploring Kashgar at last. It’s a very scenic city, where especially its citizens are an attraction on themselves.

De auto was als eerste aan de beurt. Onze Laro krijgt hier bijna nog meer bekijks dan in de voorgaande landen. Het valt vooral op omdat de mensen hier in grote aantallen geheel ongegeneerd om de auto gaan staan, naar binnen kijken en er aan zitten. Zo ook tijdens de autokeuring, waar de keurmeester himself ook graag met ons en de auto op de foto wilde. De remmen en lichten werden professioneel getest en het chassienummer moest op de auto gevonden worden om te kunnen vergelijken met de autopapieren. Alles was in orde en een paar formuleiren werden van een stempelvoorzien, nu wij nog... De mensen van de medische keuring hadden echter een vergadering, dus moesten we ’s middags maar weer terugkomen. De Torugart Pass behoort niet tot Kashgar maar de volgende stad Artux, waardoor we ook steeds daar naar toe moesten rijden voor alle formaliteiten. We hebben uiteindelijk meer dan 200 km gereden op die dag en uiteindelijk voor niks, want toen we ’s middag terugkwamen was er wel iemand voor de medische keuring, maar de baas die uteindelijk alles moet tekenen was elders voor een vergadering. Tot hoe laat? Zulke vragen kennen ze hier niet, dus moesten we maar afwachten en nog vele mensen met ons. Benny heeft ondertussen onze medische keuring gedaan en wij kregen een Chinees boek waaruit wij de verkeersregels of beter gezegd omgangsregels moesten leren! Onze auto was ondertussen weer een bezienswaardigheid, vele mannen stonden er weer omheen en ook het verkeer wat langsreed stopte dikwijls. Toen even later een bus met personeel arriveerden, bleek de grote baas toch ergens anders naar toe te zijn gegaan...pfff. Benny is vervolgens met één van de ambtenaren naar de grote baas toegereden voor de handtekening, waar wij hem uiteindelijk weer opgehaald hebben omdat er geen taxi’s reden. Maar goed dus weer terug naar Artux, waar ze ondertussen hadden bedacht dat we eerst nog naar het politiebureau moesten. Oke dat hebben we toen ook gedaan en toen we daarna weer terugkwamen bij de ambtenaren wilde de betreffende dame naar huis en zag ze dat Benny één handtekening van de grote baas miste. De grote baas wilde nu zelfs langskomen omhet laatste document alsnog te tekenen (iedereen wist inmiddels van onze dag wachten), maar deze dame wilde naar huis en niet overwerken, dus konden we gaan... Wat was Benny boos en wat zat hij te schelden op de Chinese overheid. Wij baalden ook enorm, de hele dag voor niks en wat een inefficient gedoe. Maar goed de volgende dag heeft Benny de handtekening bemachtigd en hebben we alsnog onze medische keuring en rijbewijs (terwijl ze ons dus uiteindelijk helemaal niet getest hebben) en onze nummerplaat en verzekering. En nu komt de volgende uitdaging. Wij wilden de auto niet meer vanuit Dalian verschepen omdat de offertes die we binnenkrijgen enorm gestegen zijn ten opzichte van vorig jaar. Toen we druk bezig waren met informeren voor onze goedkopere alternatieven, zoals Transsiberie Express of vanuit Tianjin of verkopen aan mijn broer, bleek dat we geen enkele ruimte hebben en det de auto 20 augustus China per boot vanuit Dalian moet verlaten... We hebben dus geen keus en hebben dus nog wat te regelen de komende weken pff, wat een land. Maar vanaf vandaag willen we vooral ook gaan genieten van dit land en zijn we Kashgar ingegaan, ondanks dat Max voor het eerste weer last heeft van zijn maag heeft.
In Kashgar zie je veel verschillende culturen. Het is inmiddels een moderne stad aan het worden, waar je nog moet zoeken naar het laatste stukje oude stad. Maar als je die gevonden hebt, sta je tussen de oude koopmans huizen en handelende en onderhandelende mensen: prachtig. Het is zowel een Chinese als Islamitische stad met zowel het Arabischs schrift als de Chinese karakters op de uithangborden en menukaarten. Er zijn weer veel straatstalletjes, hier nog vooral met brood en kebab. De vrouwen zijn zeer kleurrijk gekleed en dragen weer veel hoofddoeken. De Oeigoerse vrouwen dragen zelfs een bruine doek over hun hele gezicht (zodat ze er doorheen moeten zien te kijken). De mannen dragen hier veel (Oezbeekse) hoedjes. En kleine kinderen hebben vaak een spleet in hun broek en dan geen onderbroek...pampers zijn vast te duur. Op weg al best veel auto’s, maar vooral veel electrische scooters en driewielers volgepakt met mensen of goederen. De wegen worden hier regelmatig nat gespoten tegen al het stof want Kashgar wordt omringt door woestijnachtig gebied.'s Avonds met Benny heerlijk Chinees gegeten, maar het eten met de stokjes is nog een kriem...maar we hebben (ik heb) nog wel even om te oefenen! Van het Chinese ontbijt worden we minder enthousiast, maar ja we zien wel hoe dat gaat. Kashgar is trouwens de eerste Chinese Zijderoute stad (vanuit het westen bekeken). Vanuit hier loopt er zowel een Noordelijke als een Zijdeklijke Zijderoute naar Xi'an. Morgen vervolgen wij onze reis via de Zuidelijke Zijderoute naar Yarkand, later zullen we dwars door de woestijn doorsteken naar de Noordelijke route.
Wij verblijven op dit moment in een prima hotel met internet! Daar mogen we blij om zijn, want na de Oeigoerse opstand vorig jaar is deze hele provincie een jaar lang van internet afgesloten geweest.