Max en Eveline op weg

Ile Alatau (KZ), 29 juni 2010
Etappe 40, 80 km N 43˚04.458 O 76˚59.037, Hoogte  2240 m

Na een ons laatste ontbijt bij ons gastzin en een luxe koffie in een trendy shoppingmall, zijn we de bergen ten zuiden van Almaty ingetrokken. Naast de mooie natuur (die helaas ook de Alpen had kunnen zijn) hadden we een zéér eigenaardige ontmoeting op 2700 meter hoogte.

We zijn inmiddels twee maanden van huis en vermaken ons nog steeds prima, maar zelfs de werkkriebels komen af en toe naar boven. Wie had dat gedacht ;-). Nadat we afscheid hadden genomen van ons gastgezin, zijn we de dichtsbijzijnde shoppingmall ingedoken voor wat boodschappen en een souvenir (ansichtkaarten zijn hier helaas niet te krijgen). Tijdens onze koffiestop tussen de lokale zakenmannen, ging het gesprek al snel over werk en vooral wat we leuk vinden en welke kansen we zien voor onze business. Vervolgens reden we door de zeer aantrekkelijke buitenwijken van Almaty de stad uit. Onze eerste stop was Medue; de grootste schaatsbaan van Kazachstan en onze tweede stop was de bekendste wintersportplaats, die verdacht veel op een Zwiters dorp leek met hun houten huizen. Op beide plekken werd hard gewerkt om in de winter van 2011 klaar te zijn voor de Asian Games. Onze volgende stop was in een ander gedeelte van het Ile Alatau gebergte bij een zeer groot meer op 2500 meter hoogte. Een schitterend plaatje, alleen niet gemakkelijk om te komen, maar daarvoor hebben we onze low gear natuurlijk! Helaas was het meer niet toegankelijk en konden we niet vlakbij kamperen. Daar hadden we ons wel een beetje op verheugd, maar goed in de Lonely Planet stond nog één bezienswaardigheid: de Tien Shan Observatory. We besloten nog hoger te klimmen, met de hoop op een bijzonderde (kampeer)plek. Eenmaal boven aangekomen hing er direct al een mysterieuze sfeer. Militairen met waakhonden die direct op ons afkwamen: controlerend of nieuwsgierig? Geen idee, ze lieten ons in ieder geval door, maar waar naar toe? De omgeving bestond uit een paar ronde gebouwen (observatorium, sterrenkijkers zeg maar), maar verder vooral verlaten gebouwen en veel oude roestige dingen. Wat dit een bezienswaardigheid volgens ‘onze bijbel’? Zijn ze hier wel geweest? We besloten door te lopen..er moest toch iets zijn. Ahh een zeer grote teleskoop, daar moet iets te doen zijn, het hek staat open en we zien zelfs mensen. De hond hadden we echter over het hoofd gezien en die kwam zeer agressief op ons af al blaffend, grommend en ‘happend’! Toen zijn baas erbij kwam en hem niet direct onder controle kreeg, werden we toch wel bang, de hond beet toen ook al in Max z’n broek! Gelukkig zijn we ongedeerd gebleven en werd de hond uiteindelijk aan een stevige ketting gelegd. Of we binnen wilden komen voor een kopje soep..nou ja nu we er toch zijn. Waar waren we beland? Het leek wel een één of andere science-fiction-film. We waren beland in ieder geval bij een gezin en nog een man, die werkzaam waren voor dit observatorium en daar een vaag verblijf hadden. Ondanks dat er allerlei lekkers op tafel werd gezet, voelden wij ons (voor het eerst) niet prettig. We voelden ons niet onveilig, maar ‘unheimlich’ zeg maar. De mannen hadden iets te diep in het glaasje gekeken, gelukkig waren de vrouw en dochter er ook bij. Er was dus verder niks te doen, dus besloten we na onze soep afscheid te nemen en de berg af te dalen op zoek naar een geschikte kampeerplek en die hebben we gevonden! Op een schitterende verlaten plek, met een mooi uitzicht over het dal, hebben we tijdens een zeer bijzondere zonsondergang onze vreemde ontmoeting nog eens besproken.