Max en Eveline op weg

Shymkent (KZ), 23 juni 2010
Etappe 36, 270 km N 42°18.635 O 69°35.990, Hoogte 505 m

Na nog een laatste twijfel zijn we definitief de grens naar Kazachstan overgereden. Deze etappe maakt ons besluit (uit veiligheidsoverwegingen) om Tajikistan en daarmee ook Osh over te slaan definitief. Dat is niet alleen erg jammer, maar als je tijdens het ontbijt andere reizigers spreekt die wel gaan, maakt dat het niet makkelijker. Kazachstan maakt tot nu toe een positievere indruk dan we hadden verwacht. 

Zoals aangegeven reden we naar Chinaz om de zuidelijkere grensovergang te nemen en begon weer de hele riedel. Er staat altijd een hele rij voetgangers die de grens over willen, maar daar hebben we inmiddels een oplossing voor. Als ‘eigenaar’van de auto word ik altijd apart genomen voor alle auto-documenten en mag dan ook apart door de douane, waardoor ik relatief snel klaar ben. Max komt dan naar dezelfde douane, ook al weten we inmiddels dat ze hem niet willen helpen, ze lopen dan wel mee naar de voetgangers/passagiers douane en dan wordt hij voorgelaten. Ja we zijn inmiddels ervaren grensovergangers. Nadat in vier kantoortjes mijn gegevens en die van de auto waren overgeschreven en alle nodige stempels gezet zijn, wilde de Oezbeekse douane (voor het eerst) de auto controleren, inclusief de kisten op het dak. Ze vroegen maar naar wodka, daar hadden ze zeker wel zin in ;-) Uiteindelijk was de douanebeambte blij met een voetbal (!) uit de kist met spullen voor het weeshuis en mochten we doorrijden naar Kazachstan!
De mensen waren direct zeer vriendelijk en wilde foto’s van ons met de auto! Natuurlijk moesten we ook hier weer de hele riedel doorlopen, maar ook dat verliep vrij soepel. In de gidsen lees je dat dit ййn van de meest corrupte grensovergangen is, waar je zonder smeergeld niet overkomt. Dat klopt ook wel een beetje, want alle chauffeurs voor mij moesten ййn voor ййn apart meekomen. Eйn daarvan wist mij te vertellen dat hij geld moest geven, maar onze naieve niet Russisch sprekende houding werkt in ons voordeel hebben we vandaag meerdere malen gemerkt. Ik kreeg de stempels en Max werd weer netjes naar de voetgangersdouane begeleid voor zijn stempel en we konden doorrijden. Zo reden we om 12.00 uur Kazachstan binnen, wat er direct weer heel anders uit ziet. De mensen hebben rondere gezichten en zo ook hun buiken en het landschap is als een steppe. Grasland met heuvels en grotere witte vrijstaande boerderijen (Kolchozen?). Wel zie je hier ook veel (zonne)bloemen, kuddes koeien of geiten langs de weg, ezels met wagens en paarden. Even verderop moesten we zelfs stoppen voor een kamelenfamilie die de weg wilde oversteken om een akkerveld te plunderen voor een lunch. Verder zie je hier opeens allemaal Duitse automerken rondrijden. Vooral Mercedes en Audi is populair. In het eerste de beste plaatsje konde we pinnen en konden we diesel tanken voor 30 cent per liter, wat een gemak. Om 14.00 uur reden we weer ter hoogte van Tashkent! De bergen ingaan zouden we vandaag niet meer redden,dus besloten we op zoek te gaan naar een hotel in Shymkent.