Max en Eveline op weg

Khiva (UZ), 9 juni 2010
Etappe 31, 90 km N 41˚22.749 O 60˚21.314, Hoogte 98 m
Life is an adventure to be lived.Not a question to be answerd.

Vandaag dus eindelijk de dag dat we Turkmenistan verlaten en Oezbekistan, ons volgende land op de Zijderoute, zullen binnenrijden. We kijken erg uit naar Khiva, maar hebben momenteel nog wel wat uitdagingen: 1. Ons cash geld is er zo goed als doorheen en men zegt dat Oezbekistan alleen Visa en géén Mastercard (hebben wij) accepteert?? 2. Er is géén diesel te krijgen?? Nou dat zijn dan totaal nieuwe en best fikse uitdagingen. Maar eerst de grens nog over zien te komen, zeker nu we op 1 van de 17 papieren een andere grensovergang aangekruisd zien staan dan wij hebben opgegeven! Onze nieuwe gids (ja nummer 5 in 6 dagen!) hebben we geinstrueerd ons niet te verlaten voordat we het land uit mogen rijden... en dat heeft dus bijna vier uur geduurd! Gelukkig maakt Khiva en zijn mensen alles weer goed en hebben we heerlijk gegeten samen met Linda en Stewart uit Chicago, die we toevallig weer tegenkwamen.

Today is finally the day we drove from Turkmenistan to Uzbekistan, our next country on the Silk Route, will be visiting. We looked forward to visit Khiva, but first we have some challenges: 1. We don’t have much cash money anymore and it is said that Uzbekistan only accept Visa and no Mastercard (we have)? 2.There is no diesel to get? Well that are totally new and best heavy challenges. But first we had to cross the border, especially now that we just saw that one of the 17 papers says a different border than we’ve told them! We instructed our new guide (yes number 5 in 6 days!) not to leave us, before we can leave the country ... and that has lasted nearly four hours! Fortunately we liked Khiva and its people from the first minute and at night we enjoyed our dinner with Linda and Stewart from Chicago, whom we accidentally met again.

’s Ochtends direct onze problemen aan onze beetje Engels-sprekende gids uitgelegd. We hebben alle banken bezocht, maar nergens konden we geld regelen. Dat schijnt alleen te kunnen is Asgabat en ja als de grens en politiemannen ons niet zoveel geld hadden gekost, dan hadden we nog plenty gehad. Maar goed, we hebben nog wel een aantal dollars en euro’s, dus we gaan wel verder op zoek in Oezbekistan hoe we aan geld kunnen komen. Tja en dan geen diesel te krijgen in Oezbekistan. Wat is dat nou? Ik heb direct Alexandra gesmst of zij daar ook problemen mee hebben gehad of met het geld, nee dus. Maar goed het enige tankstation bij grens in Turkmenistan bleek op dit moment geen diesel meer te hebben, nou dan ook deze uitdaging maar meenemen naar Oezbekistan we hebben nog best wel wat liters. Maar ja hoor bij grens, waar bijna geen enkele auto overheen ging, behalve wat vrouwelijke voetgangers met plasticzakken die in Turkmenistan hadden gewinkeld, was er een voetbal elftal aan’douanebeambtes’ die ‘weinig’ tedoen hadden. Helaas was de baas door niet flexibel en vertelde ons dat we naar de andere grensovergang zouden moeten rijden om het land uit te komen...nou ik dacht het niet. Nog even via onze gids met de organisatie gebeld en gezegd dat al onze 16 documenten kloppen en Dahauz aanwijzen als grensovergang en dat ze bij de grens de verkeerde plaats hebben aangekruist op het grensdocument en dat dat niet onze fout is en wij zullen wachten totdat de slagboom hier opengaat. Ja sorry hoor, maar waar gaat dit over, voor hun eigen fout gaan wij niet in ruim 40 graden een paar honderd kilometer omrijden, ondanks dat wij het misschien eerder hadden kunnen zien en wat hadden kunnen regelen. Maar tijdens deze week heb ik wel 25 documenten in mijn tas gehad, die we iedere keer weer moesten afgeven, maar de gids regelde dat steeds voor ons. Ze waren niet blij dat we blijven zitten, maar wij deden relaxed alsof we alle tijd hadden en lieten hun de nodige telefoontjes plegen. Het lijkt dat het om niks gaat, maar wij beseffen amper wat voor een papierwinkel er achter zit. Maar goed wat doe je dan met elkaar omde tijd door te komen? Ja, je haalt een jonge drugshond erbij die nog wel wat training kan gebruiken en daar zet je onze auto dan voor in. Wij speelden het spel maar mee en hadden lol met het elftal en een paar uur later hadden we ook de aanvoerder zo ver dat hij wilde meewerken en nieuwe documenten voor ons ging regelen. Toen we dan eindelijk toch deze grens mochten oversteken, was een extra auto-inspectie niet meer nodig en toen ik nog even wees op alle gratis trainingsuren voor hun hond konden ze daar wel om lachen en zwaaiden ze ons vriendelijk uit. Maar ja dan ben je nog maar in het stuk niemandsland en ben je er nog niet. Even verderop stond een soldaat ons op te wachten ‘welkom to Oezbekistan’. De auto konden we aan de kant zetten en binnen in een inmiddels warm gebouwtje mochten we alle documenten over ons en de auto tig keer overschrijven. Dat kost tijd, maar men was zeer vriendelijk en behulpzaam. De auto werd niet gecheckt; we mochten dan eindelijk Oezbekistan binnenrijden! Yes, we made it!
En wat voelde het goed, het leek wel alsof we op vakantie gingen, zo relaxed en vrij voelden wij ons direct. En toen we eenmaal onze auto voor ons hotel tegenover de ingangspoort van de oudste Zijderoutestad Khiva parkeerde hielden we al direct van dit land. De hotelmanager heeft ons vervolgens direct met onze uitdagingen geholpen. Diesel is 1 maand per jaar niet te krijgen, omdat Turkmenistan dan ‘de kraan’ naar Oezbekistan dichtdraait om tot nieuwe prijsafspraken te komen en dat is dus nu (hebben wij weer). Maar via via heeft hij 30 liter diesel in oudewatercans naar ons hotel laten brengen! Vervolgens heeft hij ons naar een hotel laten brengen waar we niet alleen met mastrcard geld konden krijgen, maar zelfs konden pinnen. Alle onze problemen weer opgelost. Toen we de lobby van het hotel in liepen zagen we daar Linda en Stewart zitten, die ons uitnodigden voor het eten. ’s Avonds samen gezellig en traditioneel gegeten en interessante verhalen uitgewisseld; zoals reizigers dat doen. En zoals er op onze Oezbeekse touristmap staat: Life is an adventure to be lived. Not a question to be answerd.