Max en Eveline op weg

Esfahan, IR, 24 mei 2010
Etappe 22, 525 km N 32˚39.068 O 51˚40.463, Hoogte 1630 m

Na een goede nachtrust bij onze nieuwe Iraanse familie hebben we onze reis richting het zuiden en langs de oude Zijderoute via Qom en Kashan voorgezet en kwamen we ’s avonds aan in Esfahan. De stad waar wij erg naar uit gekeken hebben en zelfs nóg mooier is dat we al dachten. Na een eerste blik op de Iman Moskee gingen we vol van deze eerste indruk slapen in een heerlijke hotelkamer.

After a good night's sleep at our new Iranian family we had down south along the ancient Silk Road through Qom and Kashan and in the evening we arrived in Esfahan. The town where really looking forward to see and it's even more beautiful than we expected. After a first look at the Imam Mosque, after this first impression we fall a sleep in a nice hotel room. 

Nadat we nog samen met onze familie hebben ontbeten en gelachen moesten we alweer afscheid nemen. Onze ‘engelse tolk’ was er deze morgen niet bij, maar toch hebben we nog wel wat kunnen communiceren. Wat een lieve mensen allemaal en zo gastvrij... om stil van te worden!
Onze reis zetten we door richten Qom, op Mashad na de grootste gelovige stad met Imanopleidingen in Iran. Voor degenen die het boek ‘Het huis van de moskee’ hebben gelezen klinkt deze plaatsnam vast nog wel bekend. Ik heb het boek ook net uit (dank je wel Marc en Lianne). Een mooi boek, maar ook een boek waardoor je meer over de cultuur leert begrijpen of herkennen. Vanavond ga ik mijn volgende boek beginnen (op aanraden van Max die hem al uit heeft): de dochter van Esfahan... hoe toepasselijk. Maar goed we waren dus nog in Qom, daar bij een zeer grote modern Moskeeën complex wat gegeten en de oude weg naar Kashan gevraagd. Het landschap veranderde ondertussen in een bergzaam woestijn landschap, de mensen leken meer op Arabieren met hun ‘pofbroeken’ en tulbanden en de temperatuur liep nog meer op...tot 40 graden buiten en 45 graden binnen de auto!
In Kashan hebben we (natuurlijk) weer een Moskee (nee het wordt nog niet saai) bezocht en opvallend is hoe we elke keer weer met open armen worden ontvangen en hoe graag ze ons hun moskee willen laten zien. Op zoek naar een oude Hamman, waar we nu de plaatselijke erwtensoep zouden kunnen krijgen liepen we door de enorm grote, maar koelere, bazaar. Op een bijzondere plek hebben we heerlijk gegeten en thee gedronken. Al bleek dit later de oude Caravanserai en niet de oude Hamman te zijn, maar deze plek bleek ook aanbevolen te worden door de Lonely Planet en wij zaten er alleen met één Iraanse man en zijn ‘harem’.  Vervolgens nog een aantal oude huizen/paleizen bewonderd met op de deur twee bellen (klepels), één voor vrouwelijk en voor het mannelijk bezoek, zodat ze in het huis konden bepalen wie de deur open moest doen. Het was ondertussen erg warm geworden en we hadden nog 200 km af te leggen door de woestijn naar Esfahan, maar ook op 2000 meter bleef het nog ruim boven de 30 graden en daar moest ons lichaam wel even aan wennen. Eenmaal aangekomen in Esfahan kwamen we direct weer terecht in een enorme verkeerschoas, maar de groene, goed verzorgde lanen vielen ons meteen op. Het door ons uitgekozen hotel bleek helaas vol te zijn en samen met de manager hebben we meerdere hotels afgebeld en een andere in de buurt uitgezocht, alleen die priveparkeerplaats ging voor ons niet werken. Onze Laro was te hoog voor hun parkeergarage en dus besloten zij dat wij hem voor het hotel op de straat moesten zetten zodat zij er dag en nacht op konden letten... ook goed. Wat een luxe weer om een eigen hotelkamer te hebben en met een fantastisch uitzicht op de Iman Moskee. We konden niet wachten tot morgen en besloten nog voor het slapen gaan naar Iman Square te lopen en wat waren wij onder de indruk van de enorm hoge (30 m), mooi betegelde ingang van de Moskee! Dat belooft nog wat voor morgen...