Na een prima nacht, ons ontbijt genuttigd te hebben tegenover het ‘centraal’ station van Novska zijn we verder getrokken richting Servië. Langzaamaan verdwijnt de herkenbaarheid om ons heen en beseffen we dat we echt aan iets bijzonders zijn begonnen...
Ik zal even uitleggen wat Max bedoelt. Het landschap in Servie begon even vlak en groen als het laatste stuk van Herzegovina, waar we trouwens nog een stuk door allerlei dorpjes hebben gereden en waar we nog beelden uit het heden en het verleden tegen kwamen, bijvoorbeeld een oude man met een sikkel, mensen op het land aan het werk, oude vrouwtjes met doekjes op hun hoofd, maar ook de moderne vuilniswagens en de voor ons herkenbare groene kliko’s langs de weg. Maar goed in Servie kwamen ook opeens meer Dacia’s en oude Golfjes in beeld en in Belgrado zag je veel oude wijken met van die typische vervallen russische flatgebouwen. En ja hoor daar was de politie minder vriendelijk en behulpzaam dan de douaneman aan de grens, die begon over onze groenen kaart, maar toen hij hoorde waar wij naar onderweg waren liet hij ons direct met een grote glimlach door. In Belgrado werden we van de weg gehaald, waarom? Dat wist hij zelf ook nog niet, maar hij wilde natuurlijk geld en ja natuurlijk is hem dat ook nog gelukt. We hadden onze lichten niet aan, klopte die waren we net vergeten en we reden te hard? Nou ja dat kan natuurlijk helemaal niet met onze Laro, maar goed ons Servisch is dan toch net niet goed genoeg en heeft toch net iets meer macht, dus hebben we hem die 20 euro maar gegeven. Hebben we Servie ook weer gesponsord, het land kan het volgens ons nog wel gebruiken. Na Belgrado, de volgende tolweg, naar Nis afgezakt. Het vlakke landschap veranderde in glooiend en later heuvel- en bergachtig groen landschap, erg mooi. Zeer weinig auto’s en afslagen, maar wel een tankstattion met gratis Wifi, waar we onze website bij hebben kunnen werken. Bij Nis hield de snelweg op en onze diesel ook, dus in de stad gaan tanken en gevraagd om een camping. Dat blijkt nog niet zo makkelijk, dat hadden we ook al begrepen toen we op internet geen camping konden vinden tussen Nis en Bulgarije, maar op de kaart staan er toch echt wel een paar aangegeven...maar die hebben we niet gevonden. Geeneen uiteindelijk. We willen nog steeds zo graag onze eerste nacht in onze daktent doorbrengen, dus wij toch doorvragen en uiteindelijk mochten we bij een hotel op de parkeerplaats staan, hmm nee dat was nou ook niet helemaal de bedoeling, dus gingen we maar van de weg af en reden we door kleine tot zeer kleine plaatsjes, waar we zelfs op een gegeven moment mensen hebben gevraagd om op hun terrein te staan, maar dat kon ook niet. De mensen spreken hier geen Duits of Engels meer en het lijkt nog steeds op het platteland a la vorige eeuw. Uiteindlijk staat onze Laro in een Autogarage, nee niet omdat hij gemaakt mag worden, maar omdat we een kamer, woonetage, voor 25 euro bij de lokale mechanichien huren en onze Laro mag boven de olieput slapen met de garagedeur dicht. Ondertussen is het trouwens wel warmer geworden, tot zo’n 24 graden, maar het is nog steeds niet echt zonnig helaas. We zijn nu dus echt niet meer in een West-Europees land, bevestigde ook onze rit door Nis, beetje Oost-Europees en zelf beetje Aziatisch qua bebouwing, behuizing enz. Na Nis werden we nog aangenaam verrast met een zeer mooie rit door de ‘gorges’ van Servie en horen we inmiddels de krekels... dus zullen we straks vast heerlijk slapen.
